به گزارش سینماپرس، محمدرضا وطن دوست نویسنده و کارگردان سینما با اشاره به سیل اخیر و نقش سینما بر آگاهی بخشی به مردم درباره بحران های زیست محیطی بیان کرد: تفاوت هنرمند با مردم عادی در این است که آن ها بر موضوعات ریز و حساس که دیگران توجهی به آن ندارند تمرکز می کنند و آن را به مردم ارائه می کنند و درباره اش هشدار می دهند. باید بگویم فیلم ها و آثار هنری که پیش از این درباره جنگل های هیرکانی ساخته شده بود به اندازه خود در جامعه تأثیر را گذاشته و می گذارند.

وی افزود: متاسفانه مدیران ما چندان به فیلم هایی که درباره مسائل محیط زیستی و منابع طبیعی همچون جنگل ها ساخته شده هیچ وقعی نمی گذارند. این در حالی است که کارشناسان و علاقه مندان به محیط زیست سال ها در این باره هشدار داده اند. سینما زبان برنده ای دارد و فیلم های زیادی درباره طبیعت و لزوم حفظ و نگهداری از آن ساخته شده که باید مورد توجه قرار بگیرند که اگر توجه می کردند آسیب ها در اثر سیل به میزان حال نبود.

کارگردان فیلم «لوتوس» درباره جشنواره فیلم وارش که به سنت های گفتاری، رفتاری و زیستی می پردازد، عنوان کرد: جشنواره بین المللی فیلم وارش از جمله جشنواره های موضوعی است که فرهنگ، آیین ها و آداب و رسوم مناطق مختلف را مورد توجه قرار می دهد. وارش جشنواره ای تاثیرگذار است. جشنواره های موضوعی دیگری نظیر یادگار، ایران زمین و... نیز پیش از این فعالیت می کردند که همگی از بین رفتند. البته این جشنواره با توقف هایی چند ساله در برگزاری رو در رو بوده است که به نظرم در حقش جفا شده است. من پیش از این به عنوان شورای سیاستگذاری، هیات انتخاب وبرگزیده در این جشنواره حضور داشته ام و معتقدم باید از آن حمایت شود زیرا به موضوعات مهمی می پردازد که بسیار دارای اهمیت است و نیاز دوران کنونی ماست.

این فیلمساز که با فیلم «لوتوس» در بخش بین الملل این رویداد حضور دارد، بیان کرد: فیلم «لوتوس» به منطقه لفورک سواد کوه در استان مازندران می پردازد. منطقه ای که درآن سد سازی شده و چندین روستا حدود ٨٠ متر زیر آب رفته اند. داستان زن کهنسالی است که بالای یک تپه خانه ای ساخته به جزیره ای نگاه می کند و هر بار می گوید: می خواهد به دیدن کسی در این جزیره برود. و در پایان فیلم مخاطب وارد آن جزیره می شود تا بداند چه اتفاقی افتاده است.  

این کارگردان درباره واکنش هنرمندان نسبت به سیل های اخیر و ایفای نقش مسئولیت اجتماعی سینمای مستند و به طور کلی هنر گفت: رسالت سینمای مستند اطلاع رسانی و آگاهی بخشی است و صد در صد آن را به درستی انجام می دهد. اما این که فیلم ها دیده نمی شود تقصیر هنرمند نیست بلکه مسئولان و مدیران باید به این فیلم ها توجه کرده و آن را در سطح جامعه در جهت آگاهی بخشی نمایش بدهند. سینمای مستند دارد رسالتش را به درستی انجام می دهد.

وی با اشاره بر لزوم حمایت مادی و معنوی از جشنواره بین المللی فیلم وارش گفت: باید بودجه ای اختصاصی برای این رویداد تعریف شود. وارش، جشنواره منحصر به فردی است که دست کم فعلا نمونه ای از آن را نداریم. جشنواره ای خاص و موضوعی که به آداب و رسوم کهن و سنت های دیرینه می پردازد. رویدادی سینمایی که کشورهای فارسی زبان و حاشیه دریای خزر در آن حضور دارند و اشتراکات فرهنگی میان آنها به تصویر کشیده می شود و این اتفاق در کنار نگاه قوم نگارانه و مردم شناسانه آن بسیار مطلوب است.

کارگردان فیلم سینمایی «وقتی لیموها زرد شدند» با اشاره به تاثیر رویدادهای فرهنگی در ثبت میراث ملی ادامه داد: با سرعت رسانه ها و فضای مجازی یک پلان فیلم و یک فریم عکس می تواند تحقق این مسئله را به دنبال داشته باشد. در سیل های اخیر آسیب های که بر جنگل های هیرکانی آمده است تنها بخشی از این اتفاق نبوده است، بلکه مسائل زیادی در پس آن نهفته است. از لایروبی نشدن رودها، ناکارآمدی سدها و مکان یابی نامناسب شان و... سینمای مستند بارها و بارها در این موارد با زبان گویای خود هشدار داده و همانطور که تاکنون عمل کرده است می تواند نسبت به همه آن ها هشدار بدهد به شرطی که چشمی و گوشی برای دیدن و شنیدن باشد.

وطن دوست درباره جایگاه مازندران در سینمای ملی ایران عنوان کرد: مازندران به عنوان یکی از قطب های اصلی سینمای مستند ایران مطرح است و در یک دهه اخیر هیچ سالی نبوده است که فیلمی از سینمای مازندران جایزه ای از سینمای حقیقت و سایر جشنواره ها جهانی را به خود اختصاص نداده باشد. این استان دست کم ١٠ مستندساز برتر دارد که بر سینمای ملی ما تاثیرگذارند.

وی افزود: این دستاوردها هم به قابلیت های خود استان همچون لباس، فرهنگ، آداب و رسوم، و موقعیت جغرافیایی برمی گردد و هم به قدرت آموزش  و برخورداری از زیبایی شناسی ساختاری و بصری. جشنواره در این سال ها بخش تَرنِه وا را راه اندازی کرده و این بخش باعث شده تا فیلمسازان درباره جغرافیا و فرهنگ مازندران بیشتر تحقیق کنند و فیلم بسازند و همچنین نگاه حمایتی برای شناسایی استعدادهای جوان و بومی و معرفی به سینما ملی هدف آن است و نکته پایانی این که همه جشنواره های معتبر دنیا با بودجه و زمان بندی مشخص و تاریخ معین، برگزار می شوند و برای وارش نیز باید چنین اتفاقی بیافتد و این هدف، نیازمند حمایتی ملی است.

نهمین جشنواره بین المللی فیلم وارش به دبیری مهدی قربانپور ۹ الی ۱۳ اردیبهشت ماه در شهر بابل برگزار می شود.